دریا

میرود و من
پشتش آب
نمیریزم
وقتی هوای رفتن دارد
دریا را هم
به پایش بریزی

بر نمی گردد ....!

رسوای کوی تو

عاشق آن نیست که در کوی تو رسوا نشود
چادرِ عصمتِ او وقفِ زلیخا نشود
دل به دریا زدن و دم نزدن می خواهد
ور نه هر لاف زنی مردِ خطرها نشود
از پس پرده ی غیبت به در آ ای مه ناز
درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود

گل نرگس

هر جا که اثر از گل و از باغچه دیدم
دل گفت "بیا نرگس مجنون تو اینجاست

این سمت کویر است و کویر است و کویر است
آن سو همه دریاست و دریاست و دریاست

پنجره ها

ﮐِﺰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ
ﺩﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﺧﻮﯾﺶﺍﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻭﺷﻦِ ﻓﺮﺩﺍ، ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ
ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺩﻝ
 ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﺗﻔﺘﯿﺪﻩ ﮐﻮﯾﺮﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺩﺭﯾﺎ، ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ

تلاطم زندگی

ماهی ها از تلاطم دریا به خدا شکایت بردند و چون
 دریا آرام شد خود را اسیر صیادان یافتند...
تلاطم زندگی حکمتی از خداست
از خدا دل آرام بخواهید
نه دنیای آرام... وخداوند همه انچه را بخواهی دارد ومن وتو
 رادرک ان مهم ،که چه چیزی بخواهیم
.
.
.
الا بذکر الله تطمئن القلوب
آگاه باشید که دل ها با یاد خدا آرام گیرد .

انتظار

دانـی کـه انتظـار تـو با مـا چـه مـی‏ کند؟
توفـان ببیـن به پهـنــه دریا چـه مـی‏ کـند
آشـفـته‏ ام چـو مـوج بـه دریــای زنـدگــی‏
آشـفتگی ببیـن به دل مـا چــه مـی‏ کـند

ساحل

شب شد و دریا باز هم رو سوی ساحل می‌کند
سرکش‌ترین امواج را تقدیم این دل می‌کند
درهای و هوی کوچه‌ها مردی ز دریا می‌رسد
قانون این مرداب را با موج باطل می‌کند

خوب وبد

میان خوب و بد تشخیص سخت است
جهان لبریز نیرنگ است ، برگرد
تو دریایی ترینی و پس از تو
دل دریا بد آهنگ است ، برگرد

دریا

دریا طوفانى شد، زورق‏ها همه در هم شکستند،

جز زورق سرخ چشم به راهان، که

بر فراز امواج فتنه ‏ها کرانه رهایى‏ بخش

تو را مى‏ طلبند، اى ساحل آرام بخش نجات!

اخرت ودنیا

پیامبر اکـرم صلی الله علیه و آله:
دنیا نسبت به آخرت چنــان است که
انگشت را در آب دریافرو بری ،
این انگشت چقدر از آب دریا را همـراه
می آورد؟
بحـار الانوار _ جلد 70 _ صفحـه 119

یا مهدی

پر از عطشم، مرا تو دریایی کن
سرشار از احساس و تماشایی کن
هر چند که ما بدیم و پیمان شکنیم
ای خوب بیا دوباره آقایی کن

انتظار

آقا جان! دروادی انتظار زمان را بنگر که
چگونه از هجر تو همچون شمع ذره ذره آب می گردد.
 کی می آیی که قطره ها به دریا بپیوندند؟
خیبر گشای فاطمه(س) کی می آیی؟

حضرت عیسی

حضرت عیسی - علیه السلام -
با اصحاب خود به کنار دریا رسیدند ،
حضرت بسم الله گفتند و بر روی آب روان شدند ؛
 یکی از اصحاب هم که مردی کوتاه قامت بود
بسم الله گفت وروانه شد ، و به عیسی –
علیه السلام - رسید ؛ در آن وقت عجب کرد و
 به خودش گفت : این عیسی روح الله است که
بر روی آب راه می رود ، من هم همین طور ،
پس فضیلت او بر من چیست؟ همین که
 این به خاطرش گذشت
، به آب فرو رفت، پس استغاثه به
 حضرت کرد وحضرت دستش را گرفت و از آب
 بیرون آورد و گفت: چه گفتی؟ گفت:
چنین چیزی به خاطرم گذشت. حضرت فرمود:
از حدّ خود بیرون شدی و خدا بر تو خشم کرد،
 توبه کن! پس توبه کرد و به
حال اول خود بازگشت .

عِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ

【 وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لاَ یَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَیَعْلَمُ مَا

فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُهَا

وَلاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یَابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ.】

و کلیدهاى غیب، تنها نزد اوست. جز او [کسى‏]

آن را نمى‏ داند، و آنچه در خشکى و دریاست مى‏ داند،

و هیچ برگى فرو نمى‏ افتد،

... مگر [اینکه‏] آن را مى ‏داند، و هیچ دانه ‏اى

در تاریکی هاى زمین، و هیچ تر و خشکى نیست

مگر اینکه در کتابى روشن [ثبت‏] است.

┘◄ سوره : الانعام آیه : 59

جمعه