عاشورا یعنی...

عاشورا یعنی...
مگر میتوان توصیفش کرد
قصه ی مشک و عطش
قصه ی سرنیزه وطفل الرضیع الصغیر
داستان پرپر شدن ودم نیاوردن
عاشورا تبسم ادب  عباس است به مولا وسرورش
طوماردردنامه ی زینب است و
صحرا صحرازیبایی ورنگ واحساس
الهی یاری کن چند صباح عمرمان حسینی وزینبی باشیم.

مادرم کرده سفارش که بگو اول ماه:

مادرم کرده سفارش که بگو اول ماه:

بابی انت وامی یا اباعبدالله

بخت امسال برایم یاراست!

عطشت راعطشم غمخواراست

"بفدای لب عطشان حسین"

عاشورا

عاشورا نشان داد که با صبر بر عطشی کوتاه،
 می‌توان یک تاریخ را سیراب کرد.

عطش

چارده قرن است چل منزل عطش پیموده ایم
التیام زخمهای بی شمار ما چه شد؟
چشم یوسف انتظاران را کسی بینا نکرد
روشنای دیده امیدوار ما چه شد

تشنه عشق

ما تشنه ی عشقیم و شنیدیم که گفتند
رفع عطش عشق فقط نام "حسین" است

غربت

چقدربی تو به غربت شکست خاطرخاک
نیامدی وعطش درعطش زبانه کشید
نیامدی وزمین شعله شعله درتب شد
نشست خاطرآیینه هابه آه ملال

امیرجبهه های غرب وجنوب

گفتیم: «امیر! جبهه های غرب را بیشتر
 دوست داری یا جنوب را؟»
گفت: «جنوب را؛ چون شهید شدن در گرمای جنوب
 مثل شهید شدن در صحرای کربلاست و من هم دوست دارم
با عطش شهید شوم، در بیابانی سوزان.»
در یکی از گرم ترین روزهای مرداد ماه،
در منطقه شلمچه، پیکری عطشان و غرق به خون را دیدیم.
او کسی نبود جز امیر یارمحمدی، مسئول گروهان
 کوثر از گردان حضرت زهرا سلام الله علیها،
 از لشکر 10 سیدالشهداء علیه السلام.
منبع : برگرفته از کتاب دو رکعت عشق/ علیرضا قزوه

یا مهدی

پر از عطشم، مرا تو دریایی کن
سرشار از احساس و تماشایی کن
هر چند که ما بدیم و پیمان شکنیم
ای خوب بیا دوباره آقایی کن

دشت سوزان کربلا

چه بی معناست ... اینکه میگویند

خاک سرد میکند

دشت کربلا هنوز سوزان است...

وهنوز در ورای تاریخ 1400 ساله

عطش درادبیات امروزی

معنای کربلا دارد

یا قمر بنی هاشم

تا علقمه امّا به لب عطشان رفت
تیر آمد و مشک ساقی طفلان رفت
تیر دگر آمد و علمدار افتاد
در خیمه همه منتظر، امّا جان رفت