مهدی جان

مهدی جان ! ای عزیز زهرا ! به ما و

کسانِمان سختی رسیده و سرمایه ی اندک آورده ایم ،

پس پیمانه ی ما را کامل گردان و به ما صدقه

و بخشش ده ، بیا بر ما نظری کن ، و

دستی بر سر ما کشیده کاملمان کن .

اقااجازه

آقــــا اجـازه ! دلــــــزده ام از تمـــــام شـهر

 بی تـــــــو دلـــ♥ـــم گرفته ازایـن ازدحـام شــــهر

 آقـا اجـازه! دست خودم نیــست خســـته ام

 در درس عشــــ♥ـــق من صـفِ آخـــــرنشسته ام

 در این کلاس ، عاطــــــفه معنــــــا نمیـدهد

 اینـجا کـسی بـرای تـــــو برپـــــا نمیــــــدهد

 آقـــــــا اجــــازه ! بغـــــض گرفتـه گلویمان

 آنقـــــــدر رد شدیم که رفـــت آبرویمان

یادمان باشد اگر تنــگی دل غوغـــا کرد

مهــــــــدی فاطمه تنهـاست از او یـــــــاد کنیم

یا مهدی

پر از عطشم، مرا تو دریایی کن
سرشار از احساس و تماشایی کن
هر چند که ما بدیم و پیمان شکنیم
ای خوب بیا دوباره آقایی کن

مرادریاب

و گاهی که دلم به اندازه ی
 تمام غروب ها می گیرد ...
و من از تراکم سیاه ابرها می ترسم ...
و هیچ کس مهربانتر از تو نیست صدا می زنم ...
کجاست آن یوسف گمگشته مهربانی که
چراغ هدایت به دست در زمین دادگری کند ؟
کجاست مهـدی ... ؟
مرا در یاب ...

سهراب

 

شاید آن روز که سهراب نوشت:

تا شقایق هست زندگی باید کرد.

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت.

باید این طور نوشت: چه شقایق باشد،

چه گل پیچک و یاس،‌ جای یک گل خالیست،

تا نیاید مهدی، زندگی دشوار است.....

امام مهدی علیه السلام

توجه توجه

سرنوشت دنیا