شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...
شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...با کسی نشست و برخاست کنید که به یاد خدا بیفتید
هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم
ادامه...
عجب گلی روزگار
حدس زدم که باید ریگی به کفشش باشد.همه
مات و مبهوت چشم به دهان راوی دوخته بودیم،
از جبهه می گفت:از شبها و روز های اوایل جنگ و
از خود گذشتگی دوستانش و عسر و حرج خاص آن شرایط.
هر از گاهی حرف که به نقطه حساسش می رسید با قیافه ای
ساده لوحانه و مثلا از باب تعجب و شگفت زدگی می گفت:
عجب،عجب! گوینده که جنس بسیجی خودشان را بهتر
می شناخت زیر چشمی نگاهش می کرد و با لبخند حرفش
را ادامه می داد. درد سرتان ندهم،در حین صحبت
این بنده خدا،یکی از آن طرف گفت:عجب،عجب!
و یکی یکی از این طرف دم گرفتند.مجلس یک
مرتبه تبدیل به یک دم و نوحه درست و حسابی شد:
عجب،عجب بعد بلند شدند سر پا و سینه زدند:
عجب گلی روزگار بقیه اش معلوم بود:ز دست لیلا رفت!
منبع : کتاب فرهنگ جبهه جلد سوم
(شوخ طبعی ها) نوشته سید مهدی فهیمی
سه صفت جهنمی ها
|
پیامبرصلی الله علیه واله : |
حضرت عیسی
با اصحاب خود به کنار دریا رسیدند ،
حضرت بسم الله گفتند و بر روی آب روان شدند ؛
یکی از اصحاب هم که مردی کوتاه قامت بود
بسم الله گفت وروانه شد ، و به عیسی –
علیه السلام - رسید ؛ در آن وقت عجب کرد و
به خودش گفت : این عیسی روح الله است که
بر روی آب راه می رود ، من هم همین طور ،
پس فضیلت او بر من چیست؟ همین که
این به خاطرش گذشت
، به آب فرو رفت، پس استغاثه به
حضرت کرد وحضرت دستش را گرفت و از آب
بیرون آورد و گفت: چه گفتی؟ گفت:
چنین چیزی به خاطرم گذشت. حضرت فرمود:
از حدّ خود بیرون شدی و خدا بر تو خشم کرد،
توبه کن! پس توبه کرد و به
حال اول خود بازگشت .
