هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم
ادامه...
سلام شهدا
سلام ای سینه سرخان پرواز عشق
سلام بهترینهایم
سلام ای اسمانیان
وسلام بر تو ای عشق
ببخشید مرا که از یادتان غافل شدم
ببخشید مرا که عشقتان را زمینی دانستم
ببخشید که یادم رفت در هنگام عروجتان
نگاه به من زمینی کردیدو گفتید
چقدر زمین حقیر است ....
ومن هنوز به عمق این مسئله نرسیدم که
زمینی بودن وقتی است که ...........
مدتی قبل از شهادتش ، در حال عبور ازخیابان
سعدی قزوین بودم که ناگهان عباس را دیدم .
او معلولی را که هر دو پا عاجز بود و توان حرکت نداشت ،
بردوش گرفته بود و برای اینکه شناخته نشود،
پارچه ای نازک بر سر کشیده بود . من او را شناختم و
با این گمان که خدای ناکرده برای بستگانش حادثه ای
رخ داده است ، پیش رفتم . سلام کردم و با شگفتی پرسیدم :
«چه اتفاقی افتاده عباس ؟ کجا می روی »
او که با دیدن من غافلگیر شده بود ، اندکی ایستاد
وگفت: «پیر مرد را برای استحمام به گرمابه می برم .
او کسی را ندارد و مدتی است که به حمام نرفته!»
(راوی: میرزا کرم زمانی)
سلام ای اسمانی ،که زمینی بودنت هم
اسمانی بود امده بودی تا برای انهایی
که عشق را در خاکی ترین کره ارض
پیدا می کردند بگویی که عشق فراتراز
اینجاست درجایی که لامکان ولازمان
بودنش برای انهایی که دل درگروحضرتش نهاده
بودندبه اثبات رسیده بود.
پدرش می گوید : در طول مدتی که در محله خودمان
زندگی می کردیم ، علی آقا برای همه شناخته شده بود؛
خصوصا به لحاظ ادب و تواضعی که نسبت به من و مادرش داشت .
از سرِ کار که به منزل می آمدم ، معمولا علی توی کوچه با
هم سن و سالهایش ، مشغول بازی بودند . تا چشمش به
من می افتاد ، بازی را رها می کرد ومی دوید به طرف من
. خیلی مودب سلام می داد و می رفت به طرف منزل تا
آمدن من را اطلاع بدهد. این کار علی ، معمولا هر روز با
آمدن من تکرار می شد ؛ فرقی هم نمی کرد کجای بازی باشد
. بچه های هم سن و سالش حسابی تحت تاثیر
این حرکت علی قرار گرفته بودند. شهید علی شریفی
منبع : قربانگاه عشق ، ص 164
احساس میکردم برای خدا می نویسم وبرای خدا
اما حال فهمیده ام برای خدا نیست
که اگر برای خدا باشد برایم
مهم نخواهد بودچندنفر میخوانند وچند نفر برایم
پیام می گذارند واین است که باید گفت
دوباره شروع کن
دوباره ای بدون در نظر گرفتن
همه انهایی که بودند وهستند وخواهند بود
یا حضرت عشق سلام مرا دریاب
که این بار با کوله باری از گناه امده ام
مرا ببخش ای حضرت عشق
بدانید که به دو جای بدنم شلیک خواهد شد
یکی به مغزم که به اسلام می‌اندیشد و
دیگر بر قلبم که برای اسلام می‌تپد.
شهید محمد تقی پکوک
