ساقه های هرز این اندیشه ها

در حضور خارها هم میشود
یک یاس بود . . .
در هیاهوی مترسکها
پر از احساس بود . . .
می شود حتی
برای دیدن پروانه ها . . .
شیشه های مات یک متروکه را الماس بود . . .
دست در دست پرنده . . .
بال در بال نسیم . .
ساقه های هرز این اندیشه ها را
داس بود . . .
کاش می شد
حرفی از " ای کاش "
ها هرگز نبود . . .
هر چه بود احساس بود و
عشق بود و
یاس بود . . .

گر بخواندید بدانید که ما هم مردیم

ای دل من به خدا سنگ تر از سنگ تویی

گر چه با نای غم آهنگ هماهنگ تویی 

چه غریبانه از این کوی گذر می کردند

قهرمانانه خطر بعد خطر می کردند 

تو در اینجایی گلهای معطر رفتند

سوری ویاسمن ویاس وصنوبر رفتند 

تو مگر آهنی ای دل که چنین سخت شدی

دامن خاک گرفتی وسیه بخت شدی  

ای شهیدان منم وداغ شما می دانید

سوز نی های نیستان مرا میدانید 

چه کنم گر نکنم یاد شما چیست مرا

غیر از آن ارزش والای شما چیست مرا 

آه می دانم از این پس دل من هست شما

غم غربت زدگی منزل من هست شما 

ما چرا درک نکردیم شما را افسوس

نشنیدیم صدا بعد صدا را افسوس 

شرمساریم شهیدان که چنین پ‍‍‍‍ژمردیم

زنده ماندید شما ما همه اینجا مردیم 

سبز وپر بار شما ما همه بی بار وبریم

بال پرواز شما ما همه بی بال وپریم 

همه رفتید ودراین کوچه مرا گم کردید

چه شتابیست که با ساقی وبا خم کردید 

فرصتی نیست مرا بغض گلوگیر شده است

 جاده می خواندم اکنون تو مگو دیر شده است 

راه دور است ولی فرصت طوفانی هست

گر بخوانید مرا پای بیابانی هست  

  مرد آن نیست که از حادثه در بیم شود

روز تصمیم دلش بین دو کس نیم شود 

گر بخواندید بدانید که ما هم مردیم

مرگ بر ما اگر از راه بلا برگردیم

بوی یاس

زجاده‌های خطر بوی یاس می‌آید کسی از آنسوی مرز محال می‌آید

سهراب

 

شاید آن روز که سهراب نوشت:

تا شقایق هست زندگی باید کرد.

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت.

باید این طور نوشت: چه شقایق باشد،

چه گل پیچک و یاس،‌ جای یک گل خالیست،

تا نیاید مهدی، زندگی دشوار است.....