فوتبال

بارها با هم در زمین فوتبال به اتفاق دیگر دوستان بازی کردیم ،.

اخلاق ما مثل بقیه هم سن و سالهایمان بود ؛ یک گل که میخوردیم ،

سر هم تیمی هایمان داد می کشیدیم ؛ توپ که اوت می رفت ،

جرزنی میکردیم . خلاصه خیلی موقع ها احترام هم دیگر را نگه نمی داشتیم.

اما از وقتی حسین به جمع ما اضافه شد ، توی هر تیمی بود

نمی گذاشت بچه ها به هم بی احترامی کنن. می گفت :

« خب چیه ؟! گل خوردیم دیگه ، جبران می کنیم، ارزش نداره و ...»

همه بچه ها تحت تاثیر این آرامش و مهربانی حسین قرار می گرفتند

و آرام می شدند.  شهید حسین نوروزی

منبع : می خواهم حنظله باشم ، ص 14