شهادت طلبی

پیش از به کارگیرى نیروهاى رزمى در عملیات طریق القدس، هشتصد نفر نیرو براى

جانفشانى و ایثار برگزیده شدند. این نیروها از پرتوان‏ترین، مجرب‏ترین و مشهورترین

نیروهاى جمهورى اسلامى بودند. رزمندگان اسلام، ساعت 4 صبح از عقبه دشمن،

وارد عمل شدند. پیش از عملیات، یک روحانى، همراه 50 نفر از نیروهاى شهادت ‏طلب،

خود را روى مین ها انداختند و راه عبور رزمندگان را باز کردند. من شاهد شیرجه

رفتن آن روحانى عزیز بودم که خود را روى مین انداخت. دیگر نیروهاى

شهادت‏ طلب هم روى مین رفتند و همگى به فیض شهادت نایل شدند.  

فکه

در منطقه 112 فکه، پیکر شهیدی اول میدان مین روی زمین بود.

اطرافش مملو از مین منوّر بود. مین منوّر شعله بسیار زیادی دارد به حدی که می گویند

کلاه آهنی را ذوب می کند. حرارتی که در نزدیکی آن نمی توان گرمایش را تحمل کرد.

خوب که نگاه کردم دیدم آثار سوختگی به خوبی بر روی استخوانهای این شهید پیداست.

در همان وهله اول فهمیدم که چه شده، او نوجوانی تخریب چی بود، که

شب عملیات در حال باز کردن راه و زدن معبر بوده است تا گردان از آنجا رد شوند

ولی مین منوّری جلویش منفجر شده و او برای اینکه عملیات و محور نیروها لو نرود،

بلافاصله خودش را بر روی مین منوّر سوزان انداخته تا شعله های آن

منطقه را روشن نکند و نیروها به عملیات خود ادامه دهند. 

منبع : سایت صبح

شهید میرزایی