امام علی(علیه السلام)خطاب به قنبر
که مى خواست به
کسى که بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گوید:
آرام باش قنبر ! دشنامگوى خود را خوار
و سرشکسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود
و شیطان را ناخشنود کرده و دشمنت را
کیفر داده باشى. قسم به خدایى که
دانه را شکافت و خلایق را بیافرید،
مؤمن پروردگار خود را با چیزى همانند
بردبارى و گذشت خشنود نکرد و شیطان را
با حربه اى چون خاموشى به خشم نیاورد
و احمق را چیزى مانندسکوت درمقابل او کیفرنداد.
------------(أمالی المفید، ص 118، ح 2
منتخب میزان الحکمة، ص 264)---------
امام علی علیه السلام امیر مومنان: الذُّنوبُ
الدّاءُ وَالدَّواءُ الاستِغفارُ وَالشِّفاءُ أن لاتَعودَ. غررالحکم،ص194
|
حکمت 102 نهج البلاغه:
روزگارى بر مردم خواهد آمد که محترم
نشمارند جز سخن چین را ، و خوششان نیاید
جز از بدکار هرزه ، و ناتوان نگردد جز عادل.
در آن روزگار کمک به نیازمندان خسارت ،
و پیوند با خویشاوندى منّت گذارى ، و عبادت
نوعى برترى طلبى بر مردم محسوب مى شود
در آن روز حکومت با مشورت زنان ،
و فرماندهى خردسالان و تدبیر خواجگان اداره مى گردد.