ﺷﻮﺧﯽﻫﺎﯼ ﺟﺒﻬﻪﺍﯼ

ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﮐﺎﻇﻢﺯﺍﺩﻩ
ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻮﺧﯽﻫﺎﯼ ﺟﺒﻬﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻧﺎﺯ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ
ﻣﯽﮔﻔﺘﯿﻢ: " ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻪ ﺷﻢ"! ،
 ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ
ﺑﺨﻨﺪﻡ، ﮔﻔﺘﻢ: " ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽﻫﺎﯼ ﺑﯽﻣﺰﻩ ﻧﮑﻦ "
ﮔﻔﺖ : " ﺣﻤﯿﺪ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺧﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ،
 ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻢ ". ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﯽ
ﻣﯿﮕﻢ ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ.
ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﯿﺸﻢ، ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﻭ ﭼﻪ ﻧﺨﻮﺍﯼ !
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﺪﺍ
ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻫﻤﻮﻧﻪ !
 

تقدیم با عشق

 

اللهم عجل لولیک الفرج

تمام هستی ‏ام را خاک قدمت می ‏کنم تا

شاید نظرى به جاده دلم بیندازى ، چرا که تو

آفتاب یقینى ، که امید فرداها هستى ،

تو بهار رؤیایى که مانند طراوت گل ‏سرخ

می ‏مانى و نرم و سبز و لطیفى ، تو معنى

کلمات آسمانى هستی که دستهایش

براى آمدنت به زمین دعا می ‏کند.

گل سرخ

 

مدت ها بود از مهدی خبری نداشتم.

شبی حضرت زهرا- سلام الله علیها- را به خواب دیدم.

کفش هایشان را جلوی

پایشان جفت کردم، وگفتم: «آیا شما خبری از پسرم دارید؟»

 در پاسخ، شاخه ای گل سرخ به من دادند.چند روز بعد،

خبر شهادت فرزندم را آوردند.

 راوی: مادر شهید محمد مهدی عطاران»

منبع:« روایت عشق، سیمین وهاب زاده مرتضوی،ص96،

گلهای سرخ

چه گلهای سرخی که پرپر شدند!
چه مردان سبزی،کبوتر شدند!

پس از لاله،فصل غریبانه‌ای ست
بر این فصل بی لاله،باید گریست

پس از لاله،فصل بداقبالی است
و جای شهیدان ما،خالی است

چه غافل!چه غافل!چه ما غافلیم!
اسیر زمینیم و پا در گلیم...