زمانى که اعلام شد آزادگان کشورمان برمىگردند، پدرم را در خواب دیدم. لباس سفیدى
به تن داشت و روى آن لکههاى خون بود. به من گفت: «دخترم! من نمىآیم، منتظر من نباشید.»
همسر شهید در خاطرهاى از ذبیح اللّه گوید: «عملیات آزادسازى خرمشهر بود. ما امیدى
به بازگشت او نداشتیم. وقتى آمد، آرنجهایش زخمى بود. علت را پرسیدم. گفت:
«از بس آتش شدید بود، مجبور بودیم مجروحان را روى پشت خود بگذاریم و سینه خیز برویم.»
ذبیح اللّه عامرى در تاریخ 28/11/64 با گلوله مستقیم توپ به شهادت رسید. شهید ذبیح الله عامری
منبع : ر. ک: تا کوى نیکنامى، ص 33و 34
یاران شتاب کنید...گویند قافله ای در راه است
که گنهکاران را در آن راهی نیست، آری
گنهکاران را راهی نیست ،
اما پشیمانان را می پذیرند.
شهید آوینی