قافله

زمانى که اعلام شد آزادگان کشورمان برمى‏گردند، پدرم را در خواب دیدم. لباس سفیدى

به تن داشت و روى آن لکه‏هاى خون بود. به من گفت: «دخترم! من نمى‏آیم، منتظر من نباشید.‌»

همسر شهید در خاطره‏اى از ذبیح اللّه گوید: «عملیات آزادسازى خرمشهر بود. ما امیدى

به بازگشت او نداشتیم. وقتى آمد، آرنجهایش زخمى بود. علت را پرسیدم. گفت:

«از بس آتش شدید بود، مجبور بودیم مجروحان را روى پشت خود بگذاریم و سینه خیز برویم.‌»

ذبیح اللّه عامرى در تاریخ 28/11/64 با گلوله مستقیم توپ به شهادت رسید.   شهید ذبیح الله عامری

منبع : ر. ک: تا کوى نیکنامى، ص 33و 34