مادرم کرده سفارش که بگو اول ماه :
باَبی اَنتَ وَ اُمی یا اَباعَبدِالله
بخت امسال برایم یار است!
عطشت راعطشم غمخوار است"
بفدای لب عطشان حسین "
اولین ذکر پس از افطار است
ای پیدا ترین پنهان من! تا تو بیایی
مروارید چشمانم رابرای سلامتیت صدقه می دهم
وبرای آمدنت روزه سکوت می گیرم وبا جام وصال
تو افطار می نمایم. نذر کرده ام که بیایی تا
جان شیرین را فرش قدمها یت نمایم.
پس بیا که نذر خود را ادا کنم.
عمه افطار به خرما میکرد
رطب حاصل بین الحرمین
جرعه ای آب...به گریه میگفت
به فدای لب عطشان حسین...!.
سفره ای ساده...غم و بد حالی
گریه ی عمه و بد احوالی
سر افطار همیشه میگفت ؛
جای داداش حسینم خالی...!
۞۞۞ ۞۞۞ ۞۞۞ ۞۞۞ ۞۞۞
نباید روزی که روزه میگیرید با روزی که افطار میکنید مساوی باشد.
استاد شهید مرتضی مطهری