شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...
شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...با کسی نشست و برخاست کنید که به یاد خدا بیفتید
هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم
ادامه...
مشتی پلاک واستخوان
اگر مشتی پلاک و استخوان‌اند
رموز هستی و جانِ جهان‌اند
چو خونی در رگ هستی، روان‌اند
چو جان، در جسم این امت نهان‌اند
نشان دولت صاحب زمان‌اند (عج)
پلاک
زمین گیرش کرده بود
آخرین حُب دنیایی!
پلاک را در آورد و به اروند سپرد...
| پلاک ها ، فتح المبین |
شهید گمنام
زنجیر پلاک بود؛ اما از پلاک خبری نبود.
حدود شش ماه بود توی معراج روی کفنش
نوشته بودیم: «شهید گمنام» بارها شده بود
می خواستم برای تشییع به تهران بفرستمش؛
اما دلم نمی آمد. توی دلم یکی می گفت
دست نگهدار تا زمانش برسد.گل محمدی می گفت:
«به خودم گفتم: همتی، میکانیک تفحص،
وقتی دنبال یک آچار می گرده، صلوات می فرسته
؛ چرا من با ذکر صلوات دنبال پلاک
این شهید نگردم؟» همین کار را
کردم و دوباره سراغ پیکر رفتم،
کفنش را باز کردم، توی جمجمه ی
شهید یک تکه گل بود. در آوردم،
دیدم پلاک شهید است.
اللهم صل علی محمد و آل محمد
منبع : سایت صبح
شهید گمنام
خیلی گشته بودیم، نه پلاکی، نه کارتی،
چیزی همراهش نبود. لباس فرم سپاه به تنش بود.
چیزی شبیه دکمه ی پیراهن در جیبش نظرم
را جلب کرد، خوب که دقت کردم، دیدم یک
نگین عقیق است که انگار جمله ای رویش حک شده.
خاک و گل ها را پاک کردم. دیگر نیازی نبود
دنبال پلاکش بگردم. روی عقیق نوشته بود:
« به یاد شهدای گمنام.»
منبع : سایت صبح
شهیدگمنام
دلم دوباره گرفته زبی‌خیالی تو ...
تو التماس نگاه کدام پنجره‌ای...
که نقش بسته نگاهم به طرح قالی تو . .
شهید
تب و تابم " توان من کجایی تو؟
کجای حادثه گم شد پلاک زیبایت؟
شهید بی سر و پیکر.استخوان من کجایی تو؟
سه راهی شهادت
هیچی همراهش نبود نه پلاک، نه کارت شناسایی.
فقط یک قمقمه همراهش بود پر آب.
روی قمقمه چیزی نوشته بود، قمقمه
را شستیم تا بتوانیم بخوانیمش.
نوشته بود:
«قربان لب تشنه ات یا حسین(ع)»
پلاک
با شما هستم پلاکت جا ماند.
این پلاک از آن کدام یک شماست؟!!!
همه با هم خندیدند...
یکی از آنها گفت:باشد برای شما...
گفتم:آخر بدون پلاک چگونه
هویتتان شناخته میشود؟!!!
همه شان زدند زیر خنده و گفتند
هویت ما درون سینه مان حک شده است.
روی پلاک دلشان نوشته بود:"حسین جانم"
نکند نامه ام امضاء نکنی؟!!!
پلاک
انگار از آسمان آتش می بارید. به شهید غلامی گفتم:
«گروه را مرخص کنیم تا اوایل پاییز که هوا خنک تر می شود،
برگردیم.» گفت: «بگو عاشق نیستیم.» گفتم:
«علی آقا! هوا خیلی گرم است. نمی شود تکان خورد.» گفت:
«وقتی هوا گرم است و تو می سوزی، مادر شهیدی که در
این بیابان افتاده است، دلش می شکند و می گوید: خدایا بچه ام
در این گرما کجا افتاده است؟ همین دلشکستگی به تو کمک
می کند تا به شهید برسی.» نتوانستم حرف دیگری بزنم.
گوشی را گذاشتم، برگشتم و گفتم: بچه ها، اگر از گرما
بی جان هم شدیم، باید جستجو را ادامه دهیم.»
پس از نماز صبح کار را شروع کردیم. تا ساعت نه صبح هر چه
آب داشتیم، تمام شد. بالای ارتفاعات 175 شرهانی،
چشم هایمان از گرما دیگر جایی را نمی دید. به التماس نالیدیم:
«خدایا تو را به دل شکسته ی مادران شهید....»
در کف شیار چیزی برق زد، پلاک بود.....
گمنام
پلاکش را آرام باز کرد و انداخت داخل رودخانه .
دستش را گرفتم و با عصبانیت گفتم :
این چه کاری بود کردی ؟ اشکِ چشمانش سرازیر شد...
سرش را بالا آورد و گفت : حاجی ! من سید هستم .
میخوام مثل مادرم زهرا گمنام بمونم .
