الرّحیل!

عـقـل گـفـت: کنج عافیت و سلامت را رها کردن و گام
در راهی چنین پر مخاطره نهادن شرط مصلحت نیست!
عـشـق بانگ برآورد:
 الرّحیل! که دنیا خانه فناست
و به هیچ کس وفا نمی‌کند...

مارا ببخش

دلهاى ما که تیره شد از زنگ معصیت

یا رب به نور معرفت خود صفا ببخش

دور، ار زکاروان حقیقت فتاده ایم

ما را به رهروان طریق وفا ببخش

آلوده از نخست نبودیم، کامدیم

ما را به حسن سابقه، روز جزا ببخش