سه تایى با هم یک حجره گرفتند; عبداللّه، رحمت اللّه و مصطفى. حجره شان معروف بود
به حجره ى سیاسى ها. آن روزها مى گفتند «طلبه را چه به کارهاى سیاسى؟ سیاست پدر و
مادر ندارد. آدم را بى دین مى کند. هر کس برود دنبالش، از عبادت کم مى آورد.» اما
این حجره جور دیگرى بود. درس و بحث جاى خودش، عبادت هاى شب تا سحر جاى خودش،
اعلامیه پخش کردن و کتاب سیاسى خواندن هم جاى خودش. شهیدعبدالله
میثمی منبع : برگرفته از
مجموعه کتب یادگاران | انتشارات روایت فتح | مریم برادران