یادمان باشد

یادمان باشد به دل کوزه ی آب،

که بدان سنگ شکست

بستی از روی محبّت بزنیم!
تا اگر آب در آن سینه ی پاکش ریزند

آبرویش نرود!

یادمان باشد فردا حتما،

ناز گل را بکشیم
حق به شب بو بدهیم
و نخندیم دیگر
به ترکهای دل هر گلدان!
و به انگشت نخی خواهیم بست،
تا فراموش نگردد فردا
زندگی شیرین است!
زندگی باید کرد.
و بدانم که شبی،
خواهم رفت
و شبی هست که نباشد پس از آن،
فردایی...