شهیدهمت

-  آقا مرتضی! یه نفر رو بفرست خط، ببینیم چه خبره.

هرکس می‌رفت، دیگه برنمی‌گشت.

همان سه‌راهی که الآن می‌گویند سه‌راهی همت. 

خیلی کم می‌شد بچه‌ها بروند و سالم برگردند.

آقا مرتضی سرش را پایین انداخت و گفت

«دیگه کسی رو ندارم بفرستم، شرمنده.»

حاجی بلند شد و گفت «مثل این که خدا طلبیده.»

و با میرافضلی سوار موتور شدند که بروند خط.

عراق داشت جلو می‌آمد. زجاجی شهید شده بود

و کریمی توی خط بود. 

بچه‌ها از شدت عطش، قمقمه‌ها را می‌زدند لب هور،‌ جایی 

 که جنازه افتاده بود،‌ و از همان استفاده می‌کردند.

روی یک تکه از پل‌هایی که آن‌جا افتاده بود سوار شد.

هفت هشت تا از قمقمه‌های بچه‌ها دستش بود. 

با دست آب را کنار می‌زد و می‌رفت جلو؛‌

وسط آب،‌ زیر آتش. آن‌جا آب زلال‌تر بود. 

قمقمه‌ها را یکی یکی پر کرد و برگشت ...

 شادی روح شهید همت صلوات ...