دکمه پیراهن....

حـــکایـت زنـــدگی مـا شـده مــثـل دکــمـه ی پـــیـراهـن . .
اولــی رو کـه اشــتـبـاه بـــسـتی ،
تــا آخـــرش اشـــتـبـاه مـــیـری !
بــــدبـخـتـی ایــنـه کـه ؛
زمــانی بـه اشــتـبـاهـت پــی می بـری کـه رســیـدی بـه آخــــرش . . !

خط مقدم

جای آینه در جبهه و خط مقدم خالی بود!

خصوصاً بعضی وقت‌ها مثل صبح‌ها.

بچه‌ها وقتی از خواب بیدار می‌شدند و

سر و صورتشان را صفا می‌دادند، مرتب راه می‌رفتند

داخل سنگر به خودشان می‌گفتند:

«چه‌قدر دلمان برای خودمون تنگ شده.»

واقعاً به در می‌گفتند تا دیوار بشنود.

به کسانی که یک عمر از دیدن خودشان سیر نمی‌شوند

و بیش از همه خودشان را تماشا می‌کنند. 

منبع : کتاب فرهنگ جبهه (شوخی طبعی ها) به نقل از تبیان