فضل بن یونس مى گوید: امام کاظم به من فرمود؛
این دعا را بسیار خوان :« اللهم لا تجعلنى من المعارین ،
و لاتخرجنى من التقصیر» ؛ خدایا مرا از کسانى که ایمان
عاریه اى دارند قرار مده ، و مرا از تقصیر بیرون مبر.
عرض کردم : معنى ایمان عاریه
(ناپایدار) را دانستم ، ولى معناى ؛
« مرا از تقصیر بیرون مبر» چیست ؟
فرمود:« هر کارى را که براى خدا انجام مى دهى ،
خود را در آن ، مقصر بدان ، زیرا همه انسانها در مورد اعمالشان
، بین خود و خدا، مقصر مى باشند.