سربازی که شیمایی شده بود

در عملیات بدر، مسئول دیده بانی لشکر عاشورا بودم.

در قسمتی از منطقه، نیروهای رزمی فراوانی

مستقر شده بودند. با دادن مختصات آنجا، از آتشبار

خواستیم که آن نقطه را گلوله باران کنند؛ ولی

در عمل مشاهده کردیم آتش کمی روی دشمن می‌بارد و گلوله‌ها

هم بدون هیچ گونه دقتی شلیک می‌شود. روز بعد،

از میزان گلوله‌های ما روی دشمن کاسته شد. و با

آنکه تقاضای حجم بیشتری از آتش کردم، دیدم که در هر

پنج دقیقه، فقط یک گلوله شلیک می‌شود. هر چه با آتشبار

تماس گرفتم، پاسخی نشنیدم. بعد از مدتی، از پشت

بی سیم شنیدم که یکی از نیروهای خودی می‌گفت: چشم،

تا آخرین گلوله خواهیم زد، شما نگران نباشید.

وقتی دیدیم از دست توپخانه کاری برنمی آید،

با آرپی جی شلیک کردیم. بعد از مدتی مجبور به

عقب نشینی شدیم. وقتی به محل آتشبار رسیدیم،

متوجه شدیم که دشمن آنجا را بمباران شیمیایی

کرده است. همه را برده بودند و فقط یک سرباز

مانده بود که چشمانش بر اثر گازهای شیمیایی

بینایی خود را از دست داده بود. در عین حال،

با استفاده از قوه لامسه خود، گلوله را در

توپ می‌گذاشت و شلیک می‌کرد. چنین کاری برای

یک نابینا، آن هم با توپ 130 - که لوله‌اش بالاست

و برای هر بار شلیک باید لوله‌اش را پایین آورد -

بسیار سخت بود. وقتی این همه ایثار و از

خودگذشتگی را از آن سرباز دیدم، بسیار متأثّر شدم.  

ایثار و فداکاری شهید حسن آزادی

در آن زمان شهید حسن آزادی فرمانده تیپ و شهید
شریف فرمانده گردان و شهید ابراهیمی معاونت گردان
 ما را بر عهده داشتند.
وقتی که عقب نشینی شروه شده بود،
این ها بچه ها رو در قایق سوار می کردند
و به آنها می گفتند:
بجنبید از منطقه خارج شوید، یک فرمانده تیپ
با توجه به مسئولیت بالایی
که از نظر فرماندهی دارد به عنوان هداییت کننده
 جنگ محسوب می گردد،
بایستی که قبل از نیرو هایش منطقه را ترک کند،
ولی ایشان اول نیرو ها رو می فرستاد و بعد خودش
از منطقه خارج می شدتا زمانی که آخرین نیرو خارج نمی شد
 منطقه را ترک نمی کردند.
ایشان به همراه شهید شریف و ابراهیمی خود را
 به آب می اندازندو یک بلم چپ شده را راست می کنند
و از آن جا می روند تا در راه یک قایق به
 آنها برخورد می کندو آن ها رو سوار می کند و
به عقب بر می گرداند.

شهید امیرامینی

از شما خواهش می کنم و می خواهم که همیشه چند موضوع را در نظر داشته باشید:

هرگز دروغ نگویید، زود قضاوت نکنید، گذشت و ایثار داشته باشید،

خوش رو، خوش برخورد، صبور و مقاوم باشید. شهید امیر امینی