شهید عبدالحسین برونسی

همسر شهید برونسی می گوید:
آمده بود مرخصی ، روی بازوش جای یک تیر بود که در
 آورده بودند ولی جای تعجب داشت چون اگر توی عملیات
 تیر خورده بود تا بخواهند عمل کنند و گلوله را در بیاورند
 خیلی طول می کشید. با اصرار من ،ماجرا را تعریف کرد.
گفت :تیر که خورد به بازوم،بردنم یزد، چیزی به شروع
 عملیات نمانده بود. از بازوم عکس گرفتند، گلوله ما
 بین گوشت و استخوان گیر کرده بود.من باید
زود بر می گشتم ولی دکتر می گفت باید خیلی زودتر عمل بشی
. متوسل به اهل بیت(علیهم السلام) شدم.
 توی حال گریه و زاری خوابم برد شاید
هم یک حالتی بود بین خواب و بیداری. جمال ملکوتی
حضرت ابالفضل (علیه السلام) را زیارت کرم که آمده
   
بودن عیادت من خیلی واضح دیدم که دست بردند طرف
بازوم و حس کردم که انگار چیزی رو بیرون آوردند و
 بعد فرمودن: بلندشو، دستت خوب شده.
با حالت استغاثه گفتم: پدر و مادرم فدایتان،
من دستم مجروح شده ، تیرداره، دکتر گفته باید عمل بشی.
 فرمودند : نه ، تو خوب شدی و حضرت تشریف بردند.
به خودم آمدم. دست گذاشتم روی بازوم . درد نمی کرد!
یقین داشتم خوب شدم.
رفتم که لباسهایم را بگیرم و ببرم ، ندادند.
 خلاصه بردنم پیش دکتر. چاره ای نداشتم حقیقت را بهش بگم .
 باور نکرد گفت باید دوباره عکس بگیرم، گفتم به شرطی
 که سرو صداش رو در نیاری.توی عکسی که از بازوم
گرفته بودند، خبری از گلوله نبود ..