لباس خاکی ها

ندیدم آینه‌ای چون لباس‌خاکی‌ها

همان قبیله که بودند غرقِ ‌پاکی‌ها
به عشق زنده شدن، «عند ربِّهم» بودن
شده ست حاصل آن‌ها ز سینه چاکی‌ها
دلیل غربتشان، اهلِ خاک بودنِ ماست
نه بی ‌مزار‌ شدن‌ها، نه بی پلاکی‌ها
به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند:
زمین چقدر حقیر است، آی خاکی‌ها