شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...
شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...با کسی نشست و برخاست کنید که به یاد خدا بیفتید
هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم
ادامه...
آمار : 971726 بازدید
Powered by Blogsky
حضرت عزرائیل
●●●●●●▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●●●●●●
●●●●●●▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●●●●●●ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺰﺭﺍﻳﻴﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﺗﺎﺑﺤﺎﻝ ﮔﺮﻳﻪ
ﻧﮑﺮﺩﯼﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﻨﯽ ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﯽ؟
ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﻳﮏ ﺑﺎﺭﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﻭ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ" ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡ " ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ
ﺩﺍﺩﯼ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ
ﮐﻔﺎﺷﯽ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻔﺎﺵ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻔﺸﻢ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﯼ
ﺑﺪﻭﺯ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺍﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ! ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ
ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ." ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻡ " ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﯼ ﺟﺎﻥ ﺯﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ، ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺁﺏ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺣﺎﻝ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﻧﻮﺯﺍﺩﺵ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ
ﺍﻣﺪ ﺳﭙﺲ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺑﯽ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ
ﺩﺭ ﺍﻥ بﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻡ .
" ﺗﺮﺳﻢ" ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﺟﺎﻥ ﻓﻘﻴﻬﻲ
ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ، ﻧﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺗﺮ
ﻣﻴﺸﺪﻡ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻡ ...
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﺰﺭﺍﻳﻴﻞ ﮔﻔﺖ : ﻣﻴﺪﺍﻧﯽ ﺁﻥ
ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﮐﻴﺴﺖ؟ ... ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﺯﺍﺩﻳﺴﺖ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﮔﺮﻳﺴﺘﻲ ، ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺣﻤﺎﻳﺘﺶ
ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻡ .
ﻫﺮ ﮔﺰ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ،ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ
ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯽ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
●●●●●●▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●●●●●●ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺰﺭﺍﻳﻴﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﺗﺎﺑﺤﺎﻝ ﮔﺮﻳﻪ
ﻧﮑﺮﺩﯼﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﻨﯽ ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﯽ؟
ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﻳﮏ ﺑﺎﺭﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﻭ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ" ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡ " ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ
ﺩﺍﺩﯼ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ
ﮐﻔﺎﺷﯽ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻔﺎﺵ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻔﺸﻢ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﯼ
ﺑﺪﻭﺯ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺍﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ! ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ
ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ." ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻡ " ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﯼ ﺟﺎﻥ ﺯﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ، ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺁﺏ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺣﺎﻝ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﻧﻮﺯﺍﺩﺵ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ
ﺍﻣﺪ ﺳﭙﺲ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺑﯽ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ
ﺩﺭ ﺍﻥ بﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻡ .
" ﺗﺮﺳﻢ" ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﺟﺎﻥ ﻓﻘﻴﻬﻲ
ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ، ﻧﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺗﺮ
ﻣﻴﺸﺪﻡ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻡ ...
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﺰﺭﺍﻳﻴﻞ ﮔﻔﺖ : ﻣﻴﺪﺍﻧﯽ ﺁﻥ
ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﮐﻴﺴﺖ؟ ... ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﺯﺍﺩﻳﺴﺖ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﮔﺮﻳﺴﺘﻲ ، ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺣﻤﺎﻳﺘﺶ
ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻡ .
ﻫﺮ ﮔﺰ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ،ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ
ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯽ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.