اقااجازه

آقــــا اجـازه ! دلــــــزده ام از تمـــــام شـهر

 بی تـــــــو دلـــ♥ـــم گرفته ازایـن ازدحـام شــــهر

 آقـا اجـازه! دست خودم نیــست خســـته ام

 در درس عشــــ♥ـــق من صـفِ آخـــــرنشسته ام

 در این کلاس ، عاطــــــفه معنــــــا نمیـدهد

 اینـجا کـسی بـرای تـــــو برپـــــا نمیــــــدهد

 آقـــــــا اجــــازه ! بغـــــض گرفتـه گلویمان

 آنقـــــــدر رد شدیم که رفـــت آبرویمان

یادمان باشد اگر تنــگی دل غوغـــا کرد

مهــــــــدی فاطمه تنهـاست از او یـــــــاد کنیم

آقا اجازه

آقا اجازه!

دست خودم نیست خسته‌ام!
در درس عشق من صف آخر نشسته‌ام!
یعنی نمی‌شود که ببینم سحر رسید؟
درس غریبِ غیبت کبرا به سر رسید.
آقا اجازه!
بغض، گرفته گلویمان؛
آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان
استاد عشق!
صاحب علم!
گل بهشت!
باید که مشق نام تو را تا ابد نوشت!