و ما باز در خیال پرواز سر بر بالش "پر" دادیم
آرزویمان خواب بال بود، که خواب چشمانمان را ربود.
چنان عمیق در چاه بی پایان آمال خفتیم که
نه بانگ «حی علی الفلاح» اذان را شنیدیم
نه طنین «جاهدوا فی الله» جهاد را....
و ناگاه به کابوس شرم از خواب پریدیم؛
وااای... باز شهادتمان قضا شد .....