اقا اجازه

آقا اجازه ، دل زده ام از تمام شهر
بی تو دلم گرفته از این ازدحام شهر

آقا اجازه ، دست خودم نیست خسته ام
در درس عشق من صف آخر نشسته ام

در این کلاس ، عاطفه معنا نمی دهد
اینجا کسی به پای تو برپا نمی دهد

یعنی نمی شود که ببینم سحر رسید ؟
درس غریب غیبت کبری به سر رسید

آقا اجازه ، بغض گرفته گلویمان
آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان

استاد عشق ! صاحب عالم ! گل بهشت!
باید که مشق نام تو را تا ابد نوشت

یک روز میرسد که بگویند ز آسمان
آن مرد آمده است ، کجائید عاشقان ؟

آن مرد آمده است که باران عطا کند
تا این کویر غم زده را کربلا کند

آقا اجازه ، مادر پهلو شکسته ات
آیا شود که گوشه چشمی به ما کند ؟