کبوتری درون همه ما زندانی است ، ،باغ این کبوتر این عالمـــ نیست
منــــزل ومأوایش عالــــم خاکی نیست!!!!
باید متوجه عالم عرشی شوی باید با اخلاقیات کبوتر درون خود یعنی روح و جانت را اماده منزل حقیقی خودش کنی. روزها فکر من این است و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کـــــجا آمــــده ام آمدنم بهـــر چـــه بـــود به کجا می روم ؟ آخر ننمایی وطنم
تا اینکه میگوید.. مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک دو سه روری قفسی ساخته اند از بدنم...
حواست روجمع کن...