یاس دل

تا سایه های یاس دلم را رنگ غم گرفت
آن آفتاب روشن ماتم زدا کجاست
کشتی شکسته ایم به دریای انتظار
ساحل کجا، راه کجا،ناخدا کجاست

پرنده عشق

پرنده در صدای خوشش رنج و درد و ماتم نیست

پرنده اهل شکوه و اهل گلایه و غم نیست

و خوش بحال هوایش

و خوش بحال دلش 

و خوش بحال پرنده

که مثل آدم نیست.