مردم! شما را به یادآوری مرگ،
سفارش مى کنم،
از مرگ کمتر غفلت کنید،
چگونه مرگ را فراموش مى کنید در
حالى که او شما را فراموش نمى کند؟
و چگونه طمع مى ورزید در حالى
که به شما مهلت نمى دهد؟
مرگ گذشتگان براى عبرت شما کافى
است، آنها را به گورشان حمل
مى کردند، بى آن که بر مرکبى سوار باشند،
آنان را در قبر فرود آوردند
بى آن که خود فرود آیند.
( نهج البلاغه / خطبه ۱۸۸)
اِذا رَاَیتُ مَوْلای ذُنوُبی فَزِعْتُ وَاِذا رَاَیتُ کَرَمَکَ
طَمِعْتُ اِنْ عَفَوْتَ فَخَیرُ راحِم وَاِنْ عَذَّبْتَ فَغَیرُ ظالِم
ای پروردگار من! هنگامی که گناهانم را مشاهده میکنم
هراسان شوم و چون بزرگواری تو را بینم
به طمع افتم خدایا اگر بگذری بهترین
مهرورزی و اگر عذاب کنی ستم نکردهای