عصر یک جمعه دلگیر

عصراین جمعه دلگیر وجود توکناردل هربیدل آشفته شود حس،
توکجایی گل نرگس؟
به خداآه نفس های غریب توکه آغشته به حزنی است زجنس غم وماتم،
زده آتش به دل عالم وآدم
مگراین روز وشب رنگ شفق یافته درسوگ کدامین غم عظمی
به تنت رخت عزاکرده ای ای عشق مجسم که به جای نم شبنم
بچکدخون جگردم به دم از عمق نگاهت
نکندبازشده ماه محرم که چنین میزند آتش به دل فاطمه آهت
به فدای نخ آن شال سیاهت

 

شش گوشه عشق

آدم بــایــد غـم هـایـش را بــردارد بـرود... یـکــ گـوشـهـ ای بـمـیــــــرد!! یـکــ گـوشـهـ از عـالـم! کـهـ " شـش گـوشـه " دارد " شـش گـوشـه " ای بـرای جــان دادن …!
ایا میشود بار دیگر بیایم
تاروم با خود در قتلگاهت
در کنار قتلگاهت دست بر قلبم گذارم
پای از ایستادن بماند
دل چنان کنده زجایش
تا دگر هیچم نماند