گناه ولذت

فرازی از دعای عرفه

«یَا مَنْ أَذَاقَ أَحِبَّاءَهُ حَلَاوَةَ الْمُؤَانَسَةِ فَقَامُوا بَیْنَ یَدَیْهِ مُتَمَلِّقِینَ»

(ای کسی که لذت و شیرینی انس و همنشینی ات را 

به دوستان و اولیائت چشانده ای و در اثرش، آنان

 در بارگاهت به ثناگویی و شیرین سخنی برخواسته اند.)

آری ، اگر حلاوت ذکر و ثنای خود را برجانمان بنشانی 

همانا نیمه شبان ، خلوت با تو را با هیچ چیز دیگر عوض نمی کردیم. 

آه که گناهان این لذتها را از ما ستانده است. ......

غروب مه الود

ولحظه ها همه بی مهر تو غروب آلود
دلم هوای تو کرده است ای سخاوت محض
دلم هوای تو کرده است ای حلاوت وصل
دلم هوای تو کرده است باتمامت عشق