شما را از دنیاپرستى مى ترسانم، زیرا منزلگاهى براى کوچ کردن،
نه منزلى براى همیشه ماندن است، دنیا خود را با غرور زینت
داده و با زینت و زیبایى مى فریبد، خانه اى که نزد خداوند
بى مقدار است زیرا که حلال آن با حرام، و خوبى آن با بدى، و
زندگى در آن با مرگ، و شیرینى آن با تلخیها درآمیخته است،
خداوند آن را براى دوستانش انتخاب نکرد. و در بخشیدن آن به دشمنانش
دریغ نفرمود خیر دنیا اندک و شر آن آماده و فراهم آمده اش پراکنده،
و ملک آن غارت شده، و آبادانى آن رو به ویرانى نهاده است، چه
ارزشى دارد خانه اى که پایه هاى آن در حال فرو ریختن و عمر
آن چون زاد و توشه پایان مى پذیرد؟ و چه لذتى دارد
زندگانى که چونان مدت سفر به آخر مى رسد؟
نهج البلاغه خطبه113