شـــهـــری درآســـمـــــان

شـــهـــری درآســـمـــــان

یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...
شـــهـــری درآســـمـــــان

شـــهـــری درآســـمـــــان

یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...

علامه طباطبایی


عبد الباقی، فرزند علامه طباطبایی می گوید:
هفت، هشت روز مانده به رحلت هیچ
جوابی به هیچ کس نمی داد و سخن نمی گفت،
فقط زیر لب زمزمه می کرد:

✿ «لا اله الا الله!» ✿

حالات ایشان در اواخر عمر، دگر گون و مراقبه
 شان شدید شده بود و کمتر «تنـــا,ل»
 می کردند، و (مانند استاد خود،
مرحوم آیت الله قاضی) این بیت حافظ را می خواند
 و یک ساعت می گریست؛
☂ «کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟!» ☂
همان روزهای آخر، کسی از ایشان پرسید:
«در چه مقامی هستید؟
فرموده بودند: «مقام تکلم».
سائل ادامه داد: «با چه کسی؟»
فرموده بودند: «با حق».
┘◄ مرحوم عبدالباقی طباطبایی فرزند
 ارشد علامه طباطبایی(ره)