یوسف مصری

هزار یوسف مصری کلاف حُسن به کف
نشسته اند به صف در میان بازارت
به شیوه ی پدرانت چه می شود بینم
کنار سفره ی ما باز کردی افطارت

حقیقت

به حقیقت برو و بگو آمدم،

اگر گفتند: اینجا چرا آمدى؟
بگو: به کجا روم و به کدام در رو کنم‏؟
 این ره است و دگر دوم ره نیست‏         این در است او دگر دوم در نیست‏    

 اگر گفتند: به اذن کى آمدى؟
بگو: شنیدم‏
 بر ضیافتخانه فیض نوالت منع نیست‏         در گشاده است و صلا در داده خوان انداخته‏    

 اگر گفتند: تا بحال کجا بودى؟
بگو: راه گم کرده بودم

اگر گفتند: چى آوردى؟
بگو: اولا دل شکسته، که از شما نقل است:‏
 در کوى ما شکسته دلى میخرند و بس‏         بازار خود فروشى از آن سوى دیگر است‏    
 و ثانیا:
جز ندارى نبود مایه دارایى من‏         طمع بخششم از درگه سلطان من است‏    
 و ثالثا:
الهى آفریدى رایگان، روزى دادى رایگان، بیامرز رایگان، تو خدایى نه بازرگان
 

خدایا دوستت دارم

در ایـــن هـــرزه بــازار قلبـــ هـــا

و نـــگاه هـــا

دل مـــا را از آن خــودتــــ و چـــشم مـــا را

نـــگران خـــودتـــــ کـــن

 خــــ♥ـــدایـــا دوستـــتــــ دارمــــ ♥