وتو ماند ه ای

جدال عقل وعشق

گاهی دلت تاب ماندن ندارد

 وگاهی عقل میگوید بمان به کجا چنین شتابان

وعشق میگویدالرحیل دوستانت رفتندتومانده ای

شهادت

عـقـل گـفـت: کنج عافیت و سلامت را رها کردن
و گام در راهی چنین پر مخاطره نهادن شرط مصلحت نیست!
عـشـق بانگ برآورد: الرّحیل! که دنیا خانه
 فناست و به هیچ کس وفا نمی‌کند...