شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...
شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...با کسی نشست و برخاست کنید که به یاد خدا بیفتید
هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم
ادامه...
قهرمان واقعی
یادمه کلاس چهارم٬توکتاب درسیمون یه پسر هلندی بود
که انگشتش رو گذاشته بودتوسوراخ سدتاسد خراب نشه !
قهرمانی که با اسم و خاطره ش بزرگ شدیم ؛
" پطروس"
تو کتاب٬عکسی ازپطروس نبودوهیچ وقت تصویرش روندیدیم.
همین باعث شد که هر کدوممون یه جوری تصورش کردیم
و برای سالها تو ذهنمون موندگار شد !
پطرس ذهن ما خسته بود٬ تشنه و رنگ پریده ؛
انگشتش کرخت شده بود و ...
سالها بعد فهمیدیم اسم واقعی پطروس٬ هانس بود ؛
تازه هانس هم یک شخصیت تخیلی بود که یک نویسنده
آمریکایی به نام " مری میپ داچ " نوشته بود ؛
بعدها هلندی ها از این قهرمان خیالی که خودشون
هم نمی شناختنش، یک مجسمه ساختند .
خودهلندی هاخبرنداشتندمانسل درنسل
باخاطره پطروس بزرگ شدیم
شاید اون وقتا اگه می فهمیدیم پطروسی
در کار نبوده ناراحت می شدیم !
اما تو همون روزها٬ سرزمین من پراز(( قهرمان )) بود !
قهرمان هایی که هم اسم هاشون واقعی بود و هم داستان هاشون ...
"شهید ابراهیم هادی
جوونی که با لب تشنه تا آخرین نفس تو کانال کمیل موند
و برای همیشه ستاره ی آونجا شد ؛
کسی که پوست و گوشتش بخشی از خاک کانال کمیل شد ...
"حسین فهمیده "
13ساله ای که با نارنجک زیر تانک رفت و تیکه تیکه شد ...
"حاج محمد ابراهیم همت "
سرش را خمپاره برد...
علی،مهدی و حمید باکری ٬
۳ برادری که جنازه هیچکدومشون برنگشت...
"مهدی و مجید زین الدین "
دوتا برادر که تو یه زمان شهید شدند...
"حسن باقری "
کسی که صدام برای سرش جایزه گذاشت...
مصطفی چمران "
دکترای فیزیک پلاسما از دانشگاه برکلی آمریکا ؛
اومد لباس خاکی پوشید و توی جبهه دهلاویه شهید شد
شهیدحسین خرازی
وقتی شهید شدجشن گرفتن بعثیها
کاشکی زمان بچگیمون لااقل همراه با داستانهای تخیلی ،
داستانهای واقعی خودمون رو هم یادمون میدادن !
ما که خودمون قهرمان داشتیم !وداریم
