شـایـــد بــرای اولیــن و
آخــرین بـار قتــله گــاهِ بچــه هــای
گــردانِ حنظلـــه ،روزی دلــم شـــد !
غروب عاشورا ...
وقتــی کــانال کمیــل رو دیـدم نا خداگاه
یاد قتله گاه افتادم
از همــانجــا ســـلام دادم ؛
اَلسَّــلَامُ عَلـَیــکَ یـَــا اَنصَــارَ اَبــی عَبــدِالله...
ســاعتهــــای آخــر ِمقــاومــتِ
بچــه هــا در کــانال کمیل،
بی سیــم چــیءِ گــردانِ حنظلــه ،
حــاج همــت را خــواســت .
حـاجی آمــد پــای بیسیـــم ،
صــدای ضعیــف و پــر از خش خش را از آن ســوی
خــط شنیــدیــم کـــه میگــویــد ،
بــاطــری بی سیــم دارد تمــام میشــود !
عــراقــی ها عـن قـریب مـا را خــلاص مــی کننـــد .
مــن هــم خـــداحـافظی میکنــم.
حـاج همـّـت کــه قــادر بــه شکستــن محــاصــرهء
تیـپ هــای تــازه نـَـفَـس
دشمــن نبــود ، همــانطــور کــه بــه
پهنــای صـورت اشک می ریخـت ،
گفــت : بـی سیــم را قــطع نکــن... حــرف بـزن..
هـر چــه دوســت داری بگــو ! فقــط تمـــاس
خــودت را قطــع نکـــن !
صــدای بی سیــم چــی را شنیـــدم
کــه مـی گفــت :
ســلام مــا را بــه بابا بزرگ بـرســانیـــد .
بگید همون جور که قول داده بودیم عاشورایی جنگیدیم ...