انتظار

بگذار تا در میان ستاره‏هاى شب و تنهایى شب
با تو سخنى داشته باشم ؛ بگذار تا از درد
جدائی ات که با غیبتت همه تکیه‏ گاه مظلومان
 از بین ‏رفته بنالم . پیش از تو آب معنىِ
دریا شدن نداشت ولى می دانم که با حضورت
در میان مردم ، هر قطره آب معنى یک دریا
را می‏دهد و حتى گیاهانى که با نبودنت اجازه
 زیبا شدن نداشتند با تو گلستان می‏شوند ؛
اما افسوس که بوى غیبتت به مشام تنهایی ام می‏رسد!