حکمت191 : همانا انسان در دنیا تخته نشان تیرهاى مرگ ،
و ثروتى است دستخوش تاراج مصیبت ها: با هر جرعة نوشیدنی،
گلو رفتنی، و در هر لقمه اى ، گلو گیر شدنى است ،
و بنده نعمتى به دست نیاورد جز آن که نعمتى از دست بدهد ،
و روزى به عمرش افزوده نمى گردد جز با کم شدن روزى دیگر!
پس ما یاران مى گیم، و جان هاى ما هدف نابودى ها ،
پس چگونه به ماندن جاودانه امیدوار باشیم؟.
در حالى که گذشت شب و روز بنایى را بالا نبرده
جز آن که آن را ویران کرده و به اطراف پراکند!