«من درویشی سر و پا برهنه ام
که یکه و تنها،
از صحرای عدم شروع کرده ام و به وادی
حیات قدم گذاشته ام...
ای خدای روح های تنها......
تو مرا از همه چیز و همه کس کفایت کن،
سراپای هستی ام را آن چنان به خود
مشغول بدار که جز به تو نیندیشم
و جز تو چیزی نخواهم ...»
شهید دکتر مصطفى چمران