همچون آب…

آب تماشایی است چه وقتی که فواره می شود و بالامی رود، چه وقتی

که آبشار می شود و فرو می ریزد،چه وقتی هم که در جوی یا نهری جاری می شود.

صدای آب خیلی آرام بخش است و به انسان آرامش می دهد به شرطی که آب صاف و زلال باشد.

آبی که گل آلود هست اصلا تماشایی نیست. وقتی که سیل آب می آید و گل آلود است هیچ

تماشایی ندارد، صدای خوشی هم ندارد. صدای آب گل آلود نه تنها به شما آرامش نمی دهد

بلکه خیلی هم کسل کننده و خسته کننده است.

انسانها هم دقیقا مثل آب هستند و چنین تقسیم بندی دارند.

بعضی از آنها زلال و صاف هستند و یک صفایی دارند. 

انسان وقتی کنار این افراد می‌نشیند آرامش پیدا می‌کند. رفتار، کلام و نگاه آنها به عالم و هستی خیلی تماشایی است. بعضی ها هستند که مثل آب آلوده هستند و اصلا تماشایی نیستند. شما دوست دارید که اصلا این انسان را نبینید و اگر او را دیدید کنار او ننشینید و وقتی او کنار شما می نشیند اذیت می شوی و دوست داری که زود از او فاصله بگیری. خوب است که اگر انسان می خواهد کنار کسی بنشیند آن فرد کسی باشد که مثل آب زلال و گوارا باشد مثل امیرالمومنین. چه کسی از امیرالمومنین بهتر که کنار او بنشینیم. ما که می خواهیم حرفی و سخنی بشنویم، چه سخن و حرفی زلال تر از کلام امیرالمومنین است.[1]

پی نوشت :
برنامه سمت خدا، شبکه سوم، حاج آقای رنجبر، تاریخ27/3 /1390