شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...
شـــهـــری درآســـمـــــان
یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...با کسی نشست و برخاست کنید که به یاد خدا بیفتید
هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم
ادامه...
سلام بر تو ای حضرت عشق...
أَلسَّلامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ،
سلام برآن سرِ بالاى نیزه رفته،
...سلام بر تو ای حضرت عشق...
دوستانم یک به یک برای دفاع از حرم خواهرت زینب
می روند ومن تنها جا مانده ام ، میدانم بد هستم میدانم هیچ گاه خوب نبوده ام که
بخواهم انرا برای خودم مثبت انگارم.اما ای امام عشق مگر من که بدترینم تو را
دوست ندارم..جان خودم دوستت دارم جان خودم تو را میخواهم..ولی ابلیس مرا هیچگاه
تنها نگذاشته است.همیشه وسوسه کرد ومن در مقابل وسوسه های او کوتاه امدم..یاحسین جان
امروز روز دومی است که در کربلا کشتی ،وسفینه نجاتت پهلو گرفته است.مرا نیز
دریاب.مرا نیز بخوان.شاید هنوز بارقه ای از عشق که ازطرف حضرتت بر سرزمین کویری
ووجودم بتابدمن نیز ازاد شوم ازین بدعهدی که کردم وسرزمین خشک وگنه کارم به لطف
تابش نور لطفت سرسبز شود وتوبه ای از سر پشیمانی بکنم که شاید گنه کاران را به
دیار وحرم خواهرت راه نباشد ولی پشیمانان را میدانم راهی هست...یا حسین مرا نیز
دریاب.دلتنگت شده ام حسین جان مرا بخاطر دوستانم ببخش نه بخاطر بدیهایی که در
کارنامه اعمالم نوشته وتورا می ازارد.ای عشق مرا نیز خورشید باش
مدافع حرم
کار خوب
مَنْ یَزْرَعْ خَیْرا یَحْصِدْ غِبْطَةً وَ مَنْ یَزْرَعْ شَرّا یَحْصِدْ نَدامَةً وَ لِکُلِّ زارِعٍ ما زَرَعَ؛
کافى، ج 2، ص 458، ح 19
هر کس خوبى بکارد، خشنودى درو می کند و هر کس بدى بکارد،
پشیمانى درو می کند،
هر کس هر چه بکارد، همان را برداشت می کند.
پشیمانی ابلیس
عصر عاشورای سال ۶۱ هجری ، شیطانک ها دیدند
که ابلیس سرکرده ی آنان ، به سر و صورت می زند
و می گرید گفتند: امروز که تو باید خوشحال باشی
از چه رو پریشانی و گریان؟
گفت: اشتباه بزرگی کردم که این جماعت را
واداشتم که حسین را بکشند گفتند:چطور؟ مگر
تو نمی خواستی این جمع به ظاهر مسلمان ،
راهی جهنم شوند؟ و مگر نشدند؟
گفت:چرا چنین شد ولی از این نکته غفلت کرده بودم
که با این کار ، باب رحمت الهی به روی مردم باز می شود
هرکس به نحوی خود را در دستگاه امام حسین [علیه السلام]
جای می دهد و از شفاعت او بهره مند می گردد.
منبع:داستانهای روح فزا ص ۱۲۷
