ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 |
آنچه از گناهانت را که استغفار میکنی، خودت قصاص
[جبران] کرده ای و آنچه را هم که استغفار نمیکنی،
خدا در قالب حوادثی که در زندگی برای تو
پیش میاورد، قصاص میکند.
.
مشکلات این دنیا عقوبت است. روزی که «بَلیٰ» گفت،
کمی شُل گفت و این مشکلات عقوبت آنست.
.
این عقوبت لطف است، چون با تحمّل، از آن
گناه پاک میشود و راحت میگردد. منتها انسان گناهش
را نمیبیند که موجب شد او به سُفلیٰ بیافتد.
. قطعا چیزی در ما بود که لازمه اش این بود
که به این سُفلیٰ بیافتیم و بعد خدا و خوبان خدا
را یاد کنیم و از آن بیرون بیائیم.
.
آیه «قَد اَفلَحَ مَن زَکّیٰها» : «هر کس نفس خود
را تزکیه کرد، رستگار شد» نشان میدهد که
دوستان اهلبیت علیهم السلام بالاخره پاک میشوند
و از سُفلیٰ نجات پیدا میکنند.
.
مصباح الهدی _ ص 55