شهید حسن باقری

نزدیک ظهر بود. از شناسایی بر می گشتیم.

از دیشب تا حالا چشم روی هم نگذاشته بودیم.

آن قدر خسته بودیم که نمی توانستیم پا

ازپابرداریم؛کاسه زانوهامان خیلی دردمی کرد

حسن طرف شنی جاده شروع کرد به نماز خواندن

صبر کردم تا نمازش تمام شد. گفتم

«زمین این طرف چمنیه،بیااین جانماز بخوان.»

گفت «اون جا زمین کسیه، شاید راضی نباشه.»

  شهید حسن باقری

منبع : کتاب باقری