امیدپاداش

امام علی علیه السلام  
مَن ضُیِّقَ عَلَیه ذاتُ یَدِهِ فَلَم یر أن ذلِکَ مِنَ اللّه تَمحیصٌ فَقَد ضَیَّعَ مأمولاً.
(نهج البلاغة : حکمت ۲۴۴)
 هرکس خداوند روزگارى بر او سخت گیرد و آن را آزمایشى از سوى خداوند نبیند،
 امید [به پاداش] را تباه کرده است.