حریم قدس

باز هم غروبی تنگ 
غروب جمعه

وتو چه میدانی که من در کدامین جاده

به انتظار تمام خوبی ها نشسته ام 

عهدم را باتو خواندم مولای من میترسم

باز هم برگردم 

به کورسویی که تونبودی ونفس هایت راکم داشتم 

قد م های کودکیم را بادستان محکمت

استوارکن بگذارنلغزم بگذاراز نگاهت نیفتم

چاره ای جز تو ندارم مولای من 

می دانم بسیار می دانم که بارها وبارها

از تودور بوده ام وتو به من نزدیک 

لمس مهربان سرانگشتت مرا به خود

اورده مگذار گم بشوم 

گم شدن من همپایه ی کم شدنم است 
بگذار در حریر لطف تو باشم .