آمریکا باور ندارد ،
امتحانمان کند که ما فرزندان دست های بالا رفته در غدیر خم هستیم . ما فرزندان سیلی
خورده ی کوچه های مدینه ایم . ما فرزندان چشمان تیر خورده ایم . ما فرزندان پاره
کردن امان نامه ایم . ما فرزندان نگاه های نفس گیر تلّ زینبیه ایم . و ما فرزندان
امتحان شدگان عصرعاشوراییم که در دهه ی اول محرم و در این هیئات بدن هایمان را برای
نعل های تازه ی اسب ها آماده کرده ایم .
و سخن آخر اینکه : « اگر دراین
دنیای وارونه ، رسم مردانگی این است که سر بریده ی مردان را در تشت طلا نهند و به
روسپیان هدیه کنند ... بگذار این چنین باشد . این دنیا و این سرِما !»
(سید
مرتضی آوینی)