سکوت

سکوت زیادی پر صداست برای توصیفت...
اشکها آلوده اند در برابر قداستت!
رفتن چه سود وقتی دل لابه لای خاک های
این وجود گیر کرده است؟
من پشت به "دنیایم" کردم...
سخت است...سخت...دل بماند و پا برود...
سخت است؛تمام بار گناهت بغض شود...شرم شود...
وسکوت...پاسخ تمام عاشقانه ها!
سهم آدمی از ماندن رفتن است...په تعادل سنگینی...!!
صدای تپش های قلبم...صدای گام های خاک آلوده...
کم نیست این همه اشک....کم نیست این همه درد...
کجا قرار دهم حجم سنگین بودنت را
 تو که کوتاه شدی در ثانیه های ساعت؟!
مراببر...
جدا کن از این زمین...پاهایم لمس کرد
قداست بودنت را...دستهایم را بگیر...!
.صالحه.http://yek-fenjan-sher.mihanblog.com/