گناه ولذت

فرازی از دعای عرفه

«یَا مَنْ أَذَاقَ أَحِبَّاءَهُ حَلَاوَةَ الْمُؤَانَسَةِ فَقَامُوا بَیْنَ یَدَیْهِ مُتَمَلِّقِینَ»

(ای کسی که لذت و شیرینی انس و همنشینی ات را 

به دوستان و اولیائت چشانده ای و در اثرش، آنان

 در بارگاهت به ثناگویی و شیرین سخنی برخواسته اند.)

آری ، اگر حلاوت ذکر و ثنای خود را برجانمان بنشانی 

همانا نیمه شبان ، خلوت با تو را با هیچ چیز دیگر عوض نمی کردیم. 

آه که گناهان این لذتها را از ما ستانده است. ......